Σκυλιά Τρούφας

Επιλογές

Σκυλιά τρούφας Φροντίδα τρουφόσκυλου Κυνήγι τρούφας Ιδανικές ράτσες σκύλων

Σκυλιά τρούφας

Η εκπαίδευση ενός σκύλου τρούφας ξεκινάει από τους τρείς πρώτους μήνες της ζωής του. Το κουτάβι αρχικά εκπαιδεύεται στο απόρτ και έπειτα να ψάχνει για συγκεκριμένες μυρωδιές, μαθαίνοντας να χρησιμοποιεί τη μύτη και τα πόδια του για να σκάψει στο σημείο όπου βρίσκεται η τρούφα. Η εκπαίδευση των κουταβιών γίνεται κυρίως με φρέσκιες τρούφες και όχι πάντα με τρουφέλαια τα οποία έχουν πολύ συμπυκνωμένο άρωμα και καθιστούν δύσκολη την αντικατάστασή τους από φρέσκια τρούφα όταν έρθει η ώρα να κυνηγήσουν άγρια τρούφα. Τα σκυλιά αφού λάβουν την πρωταρχική αυτή εκπαίδευση και βγούν για κυνήγι, αφού βγάλουν τις πρώτες τους τρούφες στη φύση θεωρούνται ξεκινημένα. Από αυτή τη φάση και μετά είναι δυνατόν να βγάλουν και ποικιλίες που δεν τις έχουν ξαναμυρίσει και αυτό γιατί τα σκυλιά αναγνωρίζουν την κυριότερη και κοινή αρωματική ένωση, που βρίσκεται σε όλες τις ποικιλίες. Τα ξεκινημένα λοιπόν κουτάβια όσο βγαίνουν για κυνήγι τρούφας, τοσο περισσότερη εμπειρία αποκτούν, και έτσι γίνονται όλο και πιο αξιόπιστα. Δηλαδή, όση περισσότερη τρούφα βγάλει ένα σκυλί, τόσο μεγαλύτερη εμπειρία θεωρείται ότι έχει, άρα τόσο ανεβαίνει και η τιμή του αντίστοιχα.

Ένα σκυλί σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί έμπειρο αν είναι ηλικίας κάτω των δύο ετών, και αυτό γιατί ακόμη δεν έχει ωριμάσει τόσο η μύτη του όσο και η προσωπικότητά του. Επιπλέον, για να θεωρηθεί ένας σκύλος έμπειρος πρέπει να περάσει δύο χρόνια συνεχούς εκπαίδευσης για να ολοκληρώσει δύο κύκλους για την κάθε ποικιλία τρούφας. Βέβαια πολλές φορές ισχύει και το αντίθετο, δηλαδή ένα τρουφόσκυλο να είναι τεσσάρων ετών και να μην είναι «σωστά δουλεμένο» η να μην είχε τακτικές εξόδους. Σε αυτή την περίπτωση δε θεωρείται έμπειρο. Επίσης τις περισσότερες φορές τα κουτάβια βγάζουν πολύ εύκολα ποικιλίες τρούφας, που δεν τις έχουν ξαναμυρίσει και δουλεύουν με το ίδιο πάθος που θα δούλευε και ένα έμπειρο. Αυτό δε τα κάνει έμπειρα, απλά προδιαθέτει πολλά υποσχόμενους τρουφοκυνηγούς .Όσο καλό και αν είναι ένα κουτάβι δε μπορεί να θεωρηθεί έμπειρο. Ένα σκυλί ενός έτους το οποίο έχει βγάλει όλες τις ποικιλίες τρούφας, επίσης δε μπορεί να θεωρηθεί έμπειρο 100%.Είναι μια ενδιάμεση περίπτωση ξεκινημένου-έμπειρου.

Φροντίδα τρουφόσκυλου

Σε ένα τρουφόσκυλο θα πρέπει να του παρέχονται τα εξής: 1) Ετήσιος εμβολιασμός, τακτική αποπαρασίτωση με χάπια και ειδικά λουριά-αμπούλες, εξετάσεις αιματολογικές κάθε εξάμηνο για πιθανές ασθένειες. 2) Ισοροποιημάνη διατροφή (μια καλή ξηρά τροφή ειναι ιδανική αφου παρέχει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για τη φυσιολογική ανάπτυξη και συντήρηση του σκύλου. Φτηνές τροφές είναι ελλιπής σε θρεπτικά συστατικά και πλούσιες σε αλάτι και μπορεί να προκαλέσουν διάφορα προβλήματα. Αποφεύγετε αποφάγια και ιδιαιτέρα αυτά που περιέχουν κόκαλα, μπαχαρικά και έντονα αρώματα. Φρέσκο νερό πρέπει να παρέχεται σε καθημερινή βάση. 3) Ζεστό μέρος κατά τη διάρκεια του χειμώνα (να το βλέπει λίγο ο ήλιος) ,και δροσερό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (να έχει πάντοτε σκιά). 4) Σωματική εκτόνωση ανάλογα τη ράτσα-προσοχή όμως, διότι η σωματική εκτόνωση δε πρέπει να συγχέεται με βόλτες που δεν αποσκοπούν σε κυνήγι τρούφας. Για παράδειγμα ένας σκύλος τρούφας θα πρέπει να λύνεται σε καθημερινή βάση για την ανάγκη του και τη σωματική του εκτόνωση (από 15-30 λεπτά περίπου), αλλά βόλτα στο δασος θα πηγαινει μονο για κυνηγι τρουφας,διαφορετικα ο σκυλος θα θεωρει δεδομενη τη βολτα στο βουνο και θα ψάχνει όποτε θέλει αυτός. Μια ιδανική περίπτωση είναι ο σκύλος να ζει σε ένα δικό του χώρο περίπου 20 τετραγωνικών μέτρων και από κει να βγαίνει μόνο για κυνήγι τρούφας και για την ανάγκη του. 5) Ανθρώπινη επαφή. Ο σκύλος τρούφας δεν είναι κατοικίδιο για το παιδί μας αλλά ούτε και ρομπότ που βγάζει τρούφες. Έχει ανάγκη το ανθρώπινο χάδι και τη συντροφιά μας,αρκει να μη το παρακάνουμε. Τα όρια εξαρτώνται από τη φυλή και τον ίδιο το σκύλο. 6) Εκπαίδευση.ιδιαίτερα τα κουτάβια και λιγότερο τα έμπειρα σκυλια( 2 ετών και άνω), έχουν ανάγκη μια τυπική εκπαίδευση για τη συντήρηση του καθήκοντος τους ανάλογα τη ράτσα ,την εμπειρία και την ηλικία τους.Για παράδειγμα ενα κουτάβι 7 μηνών πρεπει να εκπαιδεύεται 3-5 φορες την εβδομάδα ενω ενα έμπειρο σκυλι 4 ετων μπορει να μείνει και περισσότερο χωρίς να πάει για κυνήγι. Αυτό φυσικά πάντα έχει τις επιπτώσεις του.

Κυνήγι τρούφας

Ενας σκύλος οταν επρόκειτο να βγει για κυνήγι, είναι καλύτερα να μην έχει ταϊστεί την ίδια μέρα. Γενικά οι πρωινές ώρες θεωρούνται πιο κατάλληλες. Καλό είναι να αποφεύγεται να βγαίνει για κυνήγι τις ώρες 10.πμ-19.μμ κατα τη διάρκεια του καλοκαιριού, και τις μέρες με πολύ αέρα και βροχή τη χειμερινή περίοδο. Όταν ένας σκύλος βγαίνει για κυνήγι θα πρέπει συνεχώς να ψάχνει. Ο σκύλος θα πρέπει να μη ψάχνει άσκοπα σε μέρη που δεν πρόκειται να έχουν τρούφα-προτιμότερα είναι τα σίγουρα ή πιθανά μέρη. Όταν ο σκύλος συνεχώς ψάχνει και δεν βρίσκει τίποτα, απογοητεύεται και δεν δουλεύει 100%.

Μόλις ο σκύλος βρει την τρούφα, πρέπει να τη δει και να καταλάβει οτι υπήρχε τρούφα (ειναι πιθανόν το χωμα να ειχε τη μυρωδιά μικκυλίου τρούφας, να μυρίζει, να σκάβει αλλά να μην έχει τίποτα). Κάποια σκυλιά αρκούνται στο να βλέπουν τον ιδιοκτήτη να βγάζει την τρούφα από το σημείο όπου αυτά ξεκίνησαν να σκαβουν,και καποια σκυλια δε σταματάν να ψάχνουν μέχρι να την πιάσουν στο στόμα τους-αυτό εξαρτάται καθαρά από την εκπαίδευση που έχει λάβει ο σκύλος και με τον τρόπο τον οποίο θέλει ο ιδιοκτήτης να λειτουργούν. Για παράδειγμα τα κούρτχααρ εξαιτίας της υπερκινητικότητας τους, μπορεί να τραυματίσουν η να σπάσουν την τρούφα κατά το σκάψιμο, ενώ τα Γκόλντεν ριτριβερ-σαν πιο ”μαλακά σκυλιά” την πιάνουν απαλά και τη φέρνουν στο χέρι του ιδιοκτητη.Ετσι ενα κουρτσχααρ καλό ειναι να το σταματά ο ιδιοκτήτης με το που αρχίζει να σκαβει.Η επιβράβευση ειναι απαραίτητη στο σκύλο σχεδόν αμέσως μόλις η τρούφα έρθει στα χέρια του αφεντικού του-όχι νωρίτερα, και όχι πολύ αργότερα. Όταν ο σκύλος δεν ψάχνει ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να επιμένει δείχνοντας τον με το χέρι που να ψάξει. Αν κάποιες φορές ο σκύλος αρνείται πεισματικά να ψάξει για πολύ ώρα καλό είναι να μην επιμένουμε ..και τα σκυλιά έχουν δύσκολες μέρες (πχ όταν τα θηλυκά είναι σε οίστρο δεν είναι συγκροτημένα) σκύλος δεν πρέπει να χειρίζεται νευρικά γιατί αποσυντονίζεται, και ας μη ξεχνάμε οτι για το σκύλο το κυνήγι τρούφας ειναι ενα παιχνίδι μεταξύ αυτού και του αφεντικού του και το κάνει για να ευχαριστήσει τον ιδιοκτήτη του.

Ιδανικές ράτσες σκύλων

Κανονικά μπορούμε να πούμε ότι ο κάθε σκύλος είναι ικανός να βγάλει τρούφα με την κατάλληλη εκπαίδευση . Δηλαδή από κυνηγόσκυλα, τσομπανόσκυλα, σκύλοι συντροφιάς ακόμη και ημίαιμα είναι ικανά να εκπαιδευτούν στο να ψάχνουν για μια συγκεκριμένη μυρωδιά, και να σκάβουν στο σημείο όπου την εντοπίζουν αποκαλύπτοντας το κρυμμένο αντικείμενο . Το θέμα όμως είναι ότι δεν αρκεί αυτή μόνο η εκπαίδευση για να θεωρηθεί ένα σκυλί καλό τρουφόσκυλο .Πέραν της εξαιρετικής και ευαίσθητης όσφρησης που δεν την έχουν όλες οι ράτσες σκύλων απαιτούνται και άλλα πράγματα, όπως ικανότητα να ιχνηλατεί στο έδαφος αλλά να μη μένει μόνο σε αυτό. πιο συγκεκριμένα ένας ελληνικός ιχνηλάτης έχει έμφυτη την ικανότητα να έχει σκυμμένο το κεφάλι του κάτω ψάχνοντας, χωρίς να κουράζεται ιδιαίτερα. Απεναντίας όμως εστιάζει σε αυτό ενώ το ιδανικό θα ήταν να έπιανε και μυρωδιές στον αέρα.. Επίσης οι ιχνηλάτες έχουν βαθιά ριζωμένο μέσα τους το κυνήγι του ζωντανού θηράματος, και εύκολα θα απόσπονταν από μυρωδιές αυτών..

Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι ο τρόπος που κινούνται στο χώρο.. Για παράδειγμα ένα βέλγικο ποιμενικό το οποίο χρησιμοποιείται σε διάφορους τομείς λόγω της καλής του όσφρησης άλλα και του πάθους του να αναζητεί, δεν θα είχε πολλές πιθανότητες να γίνει εξαίρετο τρουφόσκυλο λόγω του μη ικανοποιητικού τρόπου που κινείται στο χώρο και λόγω της αδυναμίας του να ιχνηλατεί για πολλή ώρα χωρίς να κουράζεται.. Από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει αν έχει ένα τρουφόσκυλο, είναι η ευχαρίστηση υπακοής προς τον ιδιοκτήτη του. Αυτό σημαίνει ότι σκυλιά με ανεξαρτησία στο χαρακτήρα τους πολύ δύσκολα θα εκπαιδευόταν για κάτι τέτοιο. Ένα τρουφόσκυλο θα πρέπει να υπακούει στις υποδείξεις του ιδιοκτήτη με υπομονή, και να μην απομακρύνεται πολύ από κοντά του. Τέλος σημαντικό ρόλο παίζει το μέγεθος.. Ένας μικρόσωμος σκύλος θα κουραζόταν πολύ πιο εύκολα σε σχέση με μια μεσαίου η μεγάλου μεγέθους ράτσα, και ένας πολύ μεγαλόσωμος σκύλος και ακόμη περισσότερο με πλούσιο τρίχωμα δύσκολα θα χωνόταν σε ένα δύσβατο μέρος με βατσινιές..

Έτσι λοιπόν επιλέγουμε κάποιες ράτσες οι οποίες πληρούν όσο το δυνατόν τις περισσότερες προδιαγραφές για ένα ιδανικό τρουφόσκυλο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάθε το σκυλί από αυτές τις ράτσες είναι ικανό να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια χρήση .Ακόμη και από αυτές τις ράτσες πρέπει να γίνεται επιλεκτική εκτροφή όχι μόνο ως προς τη μορφολογία και την απαλλαγή από κληρονομικές ασθένειες, αλλά και ως προς όλα τα υπόλοιπα ..Αυτό σημαίνει ότι ένα εξαιρετικό καθαρόαιμης ράτσας τρουφόσκυλο, που θα δώσει απογόνους με ένα αντίστοιχο, τα κουτάβια δε θα βγουν απαραίτητα καλά τρουφόσκυλα, και ακόμη περισσότερο η ιδιότητα της μάνας ως τρουφόσκυλο σε καμία περίπτωση δεν περνάει στα κουτάβια. Αυτό που ίσως περνάει είναι τα καλά της χαρακτηριστικά (όσφρηση, τρόπος που κινείται στο χώρο, χαρακτήρας κτλ), και η εκπαίδευση δίπλα της μετά την ηλικία των 3-4 μηνών.

Συνοπτικά λοιπόν κάποιες ράτσες θεωρούνται ιδανικές, λόγο μεγάλου ποσοστού επιτυχίας .Δηλαδή στόχος για την απόκτηση ενός καλού τρουφοσκυλου δεν είναι απλά ένα σκυλί να εκπαιδευτεί για το κυνήγι της τρούφας, αλλά να είναι το καλύτερο δυνατό και να τίθενται τέτοιοι παράμετροι ώστε να μειωθούν όσο το δυνατόν οι πιθανότητες αποτυχίας. Τέτοιες ράτσες είναι κυρίως κυνηγητικές ράτσες επειδή διαθέτουν εξαιρετική όσφρηση και ιδανικό τρόπο ψαξίματος, όπως το Λαγκότο, Λαμπραντορ, σπρίγκερ, κοκερ σπανιελ, κουρτσχααρ, ποιντερ ,επανιελ μπρετον, ,γκριφον κα.

Αναλόγως τις απαιτήσεις που έχεις ο συλλέκτης τρούφας, επιλέγει και την ανάλογη ράτσα. Έτσι λοιπόν ένα κούρτσχααρ, έχει εξαίρετη όσφρηση ,δουλεύει γρήγορα, και θεωρείται ίσως από τα καλύτερα σκυλιά έρευνας (λόγω της γρηγοράδας του και του ανοίγματος του από τον ιδιοκτήτη του, όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό) .Παρόλαυτα χρειάζεται έμπειρο ιδιοκτήτη για να μπορεί να χειραγωγήσει τον υπερκινητικό του χαρακτήρα και το έμφυτο πάθος του για ζωντανά θηράματα. Παρομοίως και το Πόιντερ οποίο αναμφισβήτητα έχει την καλύτερη όσφρηση από όλα, χρησιμοποιείται μόνο σαν σκυλί έρευνας βιότοπου, και όχι σε συλλογή ποσότητας σε μικρή έκταση, και μόνο από έμπειρους συλλέκτες. Το ίδιο ισχύει και με τα Επάνιελ μπρέτον, και με τα Ντρατχααρ (τα Ντρατχααρ έχουν ακόμη πιο έντονο το ένστικτο του ζωντανού θηράματος) Σε αυτές τις ράτσες επίσης το μειονέκτημα είναι ότι σε συνδυασμό με την απομάκρυνση από τον ιδιοκτήτη, το όχι τέλειο απορτ και την ανυπομονησία τους, χάνουν ή τρώνε τρούφες και είναι αδύνατη η πλήρης παρακολούθησή τους. Το γκριφόν από την άλλη ενώ είναι πιο κοντινό από τα προαναφερθέντα, και έχει έμφυτη την ανάγκη του να σκάβει, παρασύρεται αρκετά εύκολα από οτιδήποτε ζωντανό μυρίσει ή δει να κινείται. Έτσι λοιπόν υπάρχουν κάποιες ράτσες που θεωρούνται πιο κατάλληλες ακόμη και για άπειρους ιδιοκτήτες σκύλων. Αυτές κατά βάση είναι lagotto romagnolo ,cocker spaniel,Labrador retriever,ράτσες με καλόβολο χαρακτήρα, φιλότιμα που δεν παρασύρονται εύκολα από άλλα πράγματα, με πολύ καλή όσφρηση και ικανοποιητική ακτίνα ψαξίματος. Έμφυτη ικανότητα ιχνηλασίας πιάνοντας μυρωδιές σε αέρα και έδαφος, αφοσιωμένα στη δουλειά τους και πρόθυμα να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν στον ιδιοκτήτη τους. Μαλακό στόμα, και τέλειο απορτ.

Lagotto Romagnolo

Αρσενικά ύψος 43-49 cm και βάρος 13-16 κιλά

Θυληκα ύψος 36-41 cm και βάρος 11-14 κιλά

Είναι ράτσα που φτιάχτηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο. Είναι ένα εξάιρετο τρουφόσκυλο,με έμφυτη την αναγκη για σκάψιμο,εξαιρετική όσφριση αφού πιάνει μυρωδιές σε‘’αέρα-έδαφος’’.Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι ότι δεν αποσπάται τόσο εύκολα από μυρωδιές άγριων ζώων σε σχέση με άλλες ράτσες. (Γκριφόν,κούρτσχααρ κτλ),και ψάχνει σε μια ικανοποιητική ακτίνα από τον ιδιοκτήτη του,καθώς δεν απομακρύνεται ιδιαίτερα από αυτόν,αλλα ουτε και μένει προσκολλημένο κοντά του.Είναι υπάκουο,βολικό και μεθοδικό και παραμένει προσηλωμένο στο σκοπό του. Θέλει κουρεμα και ιδιαίτερη περιποίηση το τρίχωμά του,καθώς και καθαρισμός του μετά το κυνηγι τρούφας.Ιδιαίτερη προσοχη πρέπει να δίνεται στο καθαρισμα ανάμεσα στα δάχτυλα του

 

Labrador Retriever

Αρσενικά ύψος 56-61 cm βάρος 27-34 κιλά

Θηλυκά ύψος 53-58 cm βάρος 25-32 κιλά

Τα εκθεσιακά Labrador είναι αρκετά βαρυά για αυτή τη δουλεία και ιδίως τους καλοκαιρινούς μηνες ζεσταίνονται και κουράζονται πιο εύκολα σε σχέση με άλλες κυνηγετικές ράτσες.Αντιθέτως τα εργασιακής γραμμής είναι πολύ πιο λεπτοκαμωμένα και εχουν σαφώς μεγαλύτερες αντοχές.Αυτου του είδους λαμπραντορ θεωρείται μια από τις καλύτερες ράτσες για κυνηγι τρούφας,αφου έχει εξαιρετική όσφρυση,δουλέυει κοντα στον ιδιοκτήτη του(έχει μικρή ακτίνα ψαξίματος) και μπορει να δουλέψει αέρα και έδαφος.Πολύ υπάκουο και μπορεί να ψάχνει ακούραστο προκειμένου να ευχαριστήσει τον ιδιοκτήτη του.Είναι ιδιέταιρα μεθοδικό και με πολύ υπομονή που μπορει να εστιάσει σε μικρή ακτίνα και να την υπερκαλύψει αργά αλλά μεθοδικά,χωρίς να χανει από την ανυπομονησια του τρούφες.Επισης έχει εξαιρετικό απόρτ και ‘’μαλακό’’ στομα ώστε να φέρνει αθικτες τις τρούφες στο χέρι του συλλέκτη όπως και ήπιο σκάψιμο το οποιο απαιτείται να αποφυγή τραυματισμου ή σπασίματος της τρούφας.

English Springer Spaniel

Αρσενικά ύψος 48-51 cm και Βάρος 22-24 κιλά

Θυληκά ύψος 45-48 cm και βάρος 18-22 κιλά

Ως προς το κυνήγι τρούφας

Είναι εξαίρετο τρουφόσκυλο,με ιδανική ακτίνα ψαξίματος από τον ιδιοκτήτη του,και τέλειο απόρτ.Μικροκαμωμένο,ακούραστο,με εξαίρετη όσφρυση,και ήπιο χαρακτήρα.Εύκολα προσαρμόσιμο και με πάθος για τη δουλειά του.Επειδή είναι πίο γρήγορο από άλλες ράτσες στην αρχη θέλει καθοδήγηση για να μαθαίνει να πηγαίνει πιο μεθοδικά και να μη προσπερνά τρούφες.

Με παρόμοιο τρόπο δουλεύουν και τα cocker spaniel